İlk farkettiğin taştan yerler ve duvarlar. Odanın etrafına biraz aydınlık olsun diye birkaç mum yerleştirilmiş. Onu bu devasa odanın sonunda farkediyorsun. Sırf odaya rahatsız bir hava vermek için merdivenlerin tepesindeki dikenlerin üzerine tahta benzer bir sandalye koyulmuş. Tahtta bir adam oturuyor: kısa boylu, siyah saçlı, küçücük yeşil gözlü ve kapkara kıyafetli,
“Yaklaş...” diyor karanlığın içinden kaba bir ses. Kaygılı bir şekilde bir adım öne çıkmışken, arkadaşlarının seni takip eden ayak seslerini duyuyorsun.
“ Buraya kadar beni göremeye geldiğin için minnettarım. Bu çok uzun bir yolculuktu. Ben Vladimir Sartini ve söylemeliyim ki geçen haftaki çaban muhteşemdi! Herşeye rağmen, ne kadar iyi bir iş cıkardığının farkında değilsin!”
Dışarıda rüzgar şiddetle esiyor, ve pencereleri sallıyor. Birden şato yıkılacak gibi geliyor.
“ Ne demek istiyorsun? O sadece bir kitaptı...Senin yazdığın bir hikaye! Bunu hepimiz biliyoruz”, diye rüzgara doğru bağırırken, havanın ne kadar soğuk olduğunu farkediyorsun.. Soğuktan nefesini görebildiğin için ne kadar hızlı nefes alıp verdiğini anlyabiliyorsun.
“ Ya, tabi, sadece bir hikaye. Ama bilmediğin birşey varsa o da hikayelerin gerçek olduğudur ve bu gece başladığın işi bitirmelisin. Ruhların dünyada bitmemiş işleri var ve onları bunun için serbest bırakmalısın!” şimdi de Sartini rüzgara karşı bağırıyor.
“Gerçek eğlence şimdi başlayabilir… Senin başlattığını bitirmem gerek…”
Kelimeler dudaklarından dökülürken, Sartini elini gökyüzüne doğru kaldırıp, bir çeşit büyü yapmaya başlıyor. Bu sırada, tavanda mavi bir girdap oluşuyor. Daha hızlı döndükçe, girdabın tam ortasından sesler yükselmeye başlıyor...
Garip şeylerin olmasını engellemek için, Bay Sartini'nin üzerine doğru atılıp onu nakavt ediyorsun.
“ Artık çok geç..Olan oldu.. Şimdi sonuçlarıyla yüzleşme zamanı..”
Sartini gülmeye başlıyor. İlk baştaki yavas sakin kahkahalar yerini durdurulamaz sinir bozucu kahkalara bırakıyor..
Sartini'nin Gizli Mekanına git
